பார்கின்சன் நோய் என்பது இரண்டாவது பொதுவான நரம்பியக்கடத்தல் கோளாறு மற்றும் மிகவும் பொதுவான இயக்கக் கோளாறு ஆகும். பார்கின்சன் நோயை தசைக் கட்டுப்பாட்டின் முற்றிய இழப்பு எனக் கூறலாம். இது ஓய்வில் இருக்கும்போது கைகால்கள் மற்றும் தலையின் நடுக்கம், விறைப்பு, மந்தநிலை மற்றும் பலவீனமான சமநிலைக்கு வழிவகுக்கிறது. அறிகுறிகள் மோசமடைவதால் நடப்பது, பேசுவது மற்றும் எளிய பணிகளைச் செய்வதுகூட கடினமாகிவிடும்.
பார்கின்சன் நோயின் முன்னேற்றம் மற்றும் குறைபாட்டின் அளவு ஆகியவை நபருக்கு நபர் மாறுபடும். பார்கின்சன் நோயால் பாதிக்கப்பட்ட பலர் நீண்ட காலம் வாழ்கிறார்கள். சிலர் மிக விரைவாக ஊனமுற்றவர்களாக மாறுகிறார்கள். விழுதல் தொடர்பான காயங்கள் அல்லது நிமோனியா போன்றவை பார்கின்சனின் சிக்கல்கள். இருப்பினும், பார்கின்சன் நோயுடன் இருப்போர் மற்றும் இல்லாத மக்கள் பற்றிய ஆய்வுகள், நோயால் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் ஆயுட்காலம் பொது மக்கள்தொகைக்குச் சமமாக இருப்பதாகவே கூறுகின்றன.
பார்கின்சன் நோயால் பாதிக்கப்படும் பெரும்பாலான மக்கள் 60 வயது அல்லது அதற்கு மேற்பட்டவர்களே. ஒட்டுமொத்த ஆயுட்காலம் அதிகரித்து வருவதால், பார்கின்சன் நோயால் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் எண்ணிக்கையும் எதிர்காலத்தில் அதிகரிக்கும். வயது வந்தோருக்கான பார்கின்சன் நோய் மிகவும் பொதுவானது. ஆனால், ஆரம்பகால பார்கின்சன் நோய் (21-40 வயதிற்குள் தொடங்குதல்), மற்றும் இளம் வயதினரிடையே தொடங்கும் பார்கின்சன் நோய் (21 வயதிற்கு முன்பே) ஏற்படலாம்.
பார்கின்சன் நோய் பற்றிய விளக்கங்கள் கி.மு. 5000க்கு முந்தையவை. அந்த நேரத்தில், பழங்கால இந்திய நாகரிகம் கம்பவாடா என்றொரு கோளாறை அழைத்தது; இன்று லெவோடோபா என்று அழைக்கப்படும் சிகிச்சை அளவுகளைக் கொண்ட ஒரு தாவரத்தின் விதைகளைக் கொண்டு சிகிச்சை அளித்தது.
பார்கின்சன் நோய்க்கு பிரிட்டிஷ் மருத்துவர் ஜேம்ஸ் பார்கின்சன் பெயரிடப்பட்டது. அவர் 1817-ம் ஆண்டில் முதன்முதலில் இந்த கோளாறை ‘நடுங்கும் வாதம்’ என்று விவரித்தார்.
பார்கின்சன் நோயின் முதன்மை அறிகுறிகள் அனைத்தும் தன்னார்வ மற்றும் தன்னிச்சையான மோட்டார் செயல்பாடுகளுடன் தொடர்புடையவை. பொதுவாக இவை உடலின் ஒரு பக்கத்தில் தொடங்குகின்றன. அறிகுறிகள் முதலில் லேசானவை; காலப்போக்கில் முன்னேறும். சிலர் மற்றவர்களைவிட அதிகமாக பாதிக்கப்படுகின்றனர். முதன்மை அறிகுறிகள் தோன்றும் நேரத்தில், பார்கின்சன் நோயால் பாதிக்கப்பட்ட நபர்கள் 60% முதல் 80% அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட டோபமைன் உற்பத்தி செய்யும் செல்களை மூளையில் இழந்துவிடுவார்கள் என்று ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன.
நடுக்கம்: விரல்கள், கைகள், கைகள், கால்கள், தாடை அல்லது தலையில் நடுக்கம். பொதுவாக நடுக்கம் ஓய்வு நேரத்தில் ஏற்படும். ஆனால், ஒரு பணியில் ஈடுபடும்போது ஏற்படாது. ஒரு நபர் உற்சாகமாகவோ, சோர்வாகவோ, அழுத்தமாகவோ இருக்கும்போது நடுக்கம் மோசமடையலாம்.
விறைப்பு: மூட்டுகள் மற்றும் உடற்பகுதியின் விறைப்பு… இது இயக்கத்தின் போது அதிகரிக்கலாம். இந்த விறைப்பு தசைவலி மற்றும் பிற வலிகளை உருவாக்கலாம். நன்றாக கை அசைவுகளை இழப்பது, தடைபட்ட கையெழுத்துக்கு (மைக்ரோகிராஃபியா) வழிவகுக்கும்; சாப்பிடுவதையும் சிரமமாக்கும்.
பிராடிகினேசியா: தன்னார்வ இயக்கத்தின் மந்தநிலை. காலப்போக்கில், இயக்கத்தைத் தொடங்குவது மற்றும் இயக்கத்தை முடிப்பது கடினமாக இருக்கலாம். பிராடிகினீசியா விறைப்புடன் சேர்ந்து முகத் தசைகளையும் பாதிக்கலாம்.
தோரணை உறுதியற்ற தன்மை: பலவீனமான அல்லது இழந்த அனிச்சை சமநிலையை பராமரிக்க தோரணையை சரிசெய்வதைக் கடினமாக்கும். தோரணை உறுதியற்ற தன்மை விழுதல்க்கு வழிவகுக்கும்.
பார்கின்சோனியன் நடை: அதிக அளவு முற்றிய பார்கின்சன் நோயால் பாதிக்கப்பட்ட நபர்கள், குனிந்த நிலை மற்றும் குறைந்த அல்லது இல்லாத கை ஊசலாட்டத்துடன் ஒரு தனித்துவமான ஷிஃபிங் நடையை உருவாக்குகிறார்கள். நடக்கத் தொடங்குவது மற்றும் திருப்பங்களைச் செய்வது கடினமாக இருக்கலாம். தனிநபர்கள் நடு நடுவில் உறைந்து, நடக்கும்போது முன்னோக்கி விழுவது போலவே தோன்றும்.
பார்கின்சன் நோயின் முக்கிய அறிகுறிகள் இயக்கம் தொடர்பானவை என்றாலும், தசைக் கட்டுப்பாட்டின் முற்றிய இழப்பு மற்றும் மூளைக்குத் தொடர்ந்து சேதம் ஏற்படுவது இரண்டாம் நிலை அறிகுறிகளுக்கு வழிவகுக்கும். இவை தீவிரத்தன்மையில் வேறுபடுகின்றன. எனினும், பார்கின்சன் உள்ள அனைவரும் அவை அனைத்தையும் அனுபவிக்க வேண்டியிருக்காது. மேலும் பின்வருவனவற்றை உள்ளடக்கியிருக்கலாம்…
மென்மையான, கட்டுப்படுத்தப்பட்ட இயக்கங்களை உருவாக்க டோபமைன் எனப்படும் ஒரு பொருள் இரண்டு மூளைப் பகுதிகளுக்கு இடையே ஒரு தூதராக செயல்படுகிறது (சப்ஸ்டாண்டியா நிக்ரா மற்றும் கார்பஸ் ஸ்ட்ரைட்டம்). பார்கின்சன் நோயின் இயக்கம் தொடர்பான அறிகுறிகளில் பெரும்பாலானவை சப்ஸ்டாண்டியா நிக்ராவில் உள்ள டோபமைன் உற்பத்தி செய்யும் செல்களை இழப்பதன் காரணமாக டோபமைன் பற்றாக்குறையால் ஏற்படுகின்றன. டோபமைனின் அளவு மிகக் குறைவாக இருக்கும்போது, சப்ஸ்டாண்டியா நிக்ரா மற்றும் கார்பஸ் ஸ்ட்ரைட்டம் இடையேயான தொடர்பு பயனற்றதாகி, இயக்கம் பலவீனமடைகிறது; டோபமைனின் இழப்பு அதிகமாக இருந்தால், இயக்கம் தொடர்பான அறிகுறிகள் மோசமாக இருக்கும். மூளையில் உள்ள மற்ற செல்களும் ஓரளவிற்குச் சீரழிந்து, பார்கின்சன் நோயின் இயக்கம் அல்லாத அறிகுறிகளுக்கு பங்களிக்கலாம்.
டோபமைன் இல்லாதது பார்கின்சன் நோயின் மோட்டார் அறிகுறிகளை ஏற்படுத்துகிறது என்பது நன்கு தெரிந்திருந்தாலும், டோபமைன் உற்பத்தி செய்யும் மூளை செல்கள் ஏன் மோசமடைகின்றன என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. மரபணு மற்றும் நோயியல் ஆய்வுகள் உள்ளன.
பல்வேறு செயலிழந்த செல்லுலார் செயல்முறைகள், வீக்கம் மற்றும் மன அழுத்தம் அனைத்தும் செல் சேதத்திற்கு பங்களிக்கும் என்பதை வெளிப்படுத்தியது. கூடுதலாக, பார்கின்சன் நோயால் பாதிக்கப்பட்ட நபர்களின் பல மூளை செல்களில் ஆல்பா-சினுக்ளின் என்ற புரதத்தைக் கொண்டிருக்கும் Lewy bodies எனப்படும் அசாதாரணக் கட்டிகள் காணப்படுகின்றன. பார்கின்சன் நோயைப் பொறுத்தவரை இந்த கொத்துக்களின் செயல்பாடு புரிந்து கொள்ளப்படவில்லை. பொதுவாக, டோபமைன் இழப்பு மரபணு மற்றும் சுற்றுச்சூழல் காரணிகளின் கலவையின் காரணமாக இருப்பதாக விஞ்ஞானிகள் சந்தேகிக்கின்றனர்.
பார்கின்சன் நோயால் பாதிக்கப்பட்ட பெரும்பாலான மக்களில் இது ‘இடியோபாடிக்’ ஆகும். அதாவது இது அறியப்படாத காரணமின்றி அவ்வப்போது எழுகிறது. இருப்பினும், பார்கின்சன் நோய் கண்டறியப்பட்ட சிலரது குடும்ப உறுப்பினர்களும் இந்நோயில் உள்ளனர். பரம்பரை பார்கின்சன் நோயால் பாதிக்கப்பட்ட குடும்பங்களை ஆய்வு செய்வதன் மூலம், விஞ்ஞானிகள் கோளாறுடன் தொடர்புடைய பல மரபணுக்களை அடையாளம் கண்டுள்ளனர். இந்த மரபணுக்களைப் படிப்பது பார்கின்சன் நோய்க்கான காரணத்தைப் புரிந்துகொள்ள உதவுகிறது. மற்றும் புதிய சிகிச்சைகளுக்கு வழிவகுக்கிறது. இதுவரை, பார்கின்சன் நோயுடன் திட்டவட்டமாகத் தொடர்புடைய ஐந்து மரபணுக்கள் அடையாளம் காணப்பட்டுள்ளன.
பார்கின்சன் நோயின் ஆரம்பத்திலேயே துல்லியமான நோயறிதல் மேற்கொள்வது முடிந்தவரை நீண்ட வாழ்க்கைத் தரத்தை பராமரிக்க நல்ல சிகிச்சை உத்திகளை அளிக்க அவசியம். இருப்பினும், பார்கின்சன் நோயை உறுதியாகக் கண்டறிய எந்தப் பரிசோதனையும் இல்லை (நபர் இறந்த பிறகு தவிர). பார்கின்சன் நோயைக் கண்டறிவது – குறிப்பாக ஆரம்ப கட்டத்தில் – தொடர்புடைய இயக்கக் கோளாறுகள் மற்றும் பார்கின்சன் போன்ற அறிகுறிகளுடன் உள்ள பிற நிலைமைகளின் ஒற்றுமைகள் காரணமாக சவாலாக இருக்கலாம். சில நேரங்களில் மற்றொரு கோளாறு இருப்பதாக தவறாகக் கண்டறியப்படலாம், மேலும் சில நேரங்களில் பார்கின்சன் போன்ற அறிகுறிகளைக் கொண்ட நபர்கள் பார்கின்சன் நோயைக் கொண்டிருப்பதாகத் தவறாகக் கண்டறியப்படலாம். எனவே அறிகுறிகளுக்கு காரணமான பிற நிலைமைகளை நிராகரிக்க ஒரு வழக்கமான அடிப்படையில் ஆரம்ப கட்டத்தில் மறு மதிப்பீடு செய்வது முக்கியம்.
இயக்கக் கோளாறுகளில் நிபுணத்துவம் பெற்ற ஒரு நரம்பியல் நிபுணரால் மிகவும் துல்லியமான நோயறிதலைச் செய்ய முடியும். மருத்துவ வரலாறு, நரம்பியல் பரிசோதனை மற்றும் தற்போதுள்ள அறிகுறிகளின் அடிப்படையில் ஆரம்ப மதிப்பீடு செய்யப்படுகிறது. மருத்துவ வரலாற்றைப் பொறுத்தவரை, மற்ற குடும்ப உறுப்பினர்களுக்கு பார்கின்சன் நோய் இருக்கிறதா, என்ன வகையான மருந்துகள் எடுக்கப்பட்டன அல்லது எடுக்கப்படுகின்றன, மீண்டும் மீண்டும் தலையில் காயம் ஏற்பட்டதா என்பதை அறிந்துகொள்வது அவசியம். ஒரு நரம்பியல் பரீட்சை ஒருங்கிணைப்பு, நடைப்பயிற்சி மற்றும் கைகளை உள்ளடக்கிய சிறந்த மோட்டார் பணிகளை மதிப்பீடு செய்வதை உள்ளடக்கியிருக்கலாம்.
பார்கின்சன் நோயைக் கண்டறிய உதவும் பல வழிகாட்டுதல்கள் வெளியிடப்பட்டுள்ளன. ஹோஹன் மற்றும் யாஹ்ர் அளவுகோல் மற்றும் ஒருங்கிணைந்த பார்கின்சன் நோய் மதிப்பீட்டு அளவுகோல் ஆகியவை இதில் அடங்கும். மனத் திறன், நடத்தை, மனநிலை, தினசரி வாழ்க்கை நடவடிக்கைகள் மற்றும் மோட்டார் செயல்பாடு ஆகியவற்றை அளவிட சோதனைகள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. ஆரம்ப நோயறிதலில், பிற கோளாறுகளை நிராகரிக்க, அத்துடன் சிகிச்சை மாற்றங்களைச் செய்ய நோயின் முன்னேற்றத்தைக் கண்காணிப்பதில் அவை மிகவும் உதவியாக இருக்கும். மூளை ஸ்கேன் மற்றும் பிற ஆய்வக சோதனைகள் சில நேரங்களில் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன, பெரும்பாலும் பார்கின்சன் நோயை ஒத்த பிற கோளாறுகளை கண்டறிய இவை உதவும்.
பார்கின்சன் நோயைக் கண்டறிவதற்கான வாய்ப்புகள் இவற்றில் அதிகம்…
தற்போது பார்கின்சன் நோயைக் குணப்படுத்தும் சிகிச்சை இல்லை. ஆனால், சிறந்த வாழ்க்கைத் தரத்தை வழங்கும் வகையில் அதன் அறிகுறிகளை குறைக்கலாம். மோட்டார் அறிகுறிகளின் தொடக்கத்தைத் தாமதப்படுத்தவும், மோட்டார் அறிகுறிகளை சரிசெய்யவும் பல சிகிச்சைகள் உள்ளன. இந்த சிகிச்சைகள் அனைத்தும் டோபமைனை மாற்றுவதன் மூலமோ, டோபமைனைப் பிரதிபலிப்பதன் மூலமோ, டோபமைனின் செயலிழப்பைத் தடுப்பதன் மூலம் அதன் விளைவை நீடிப்பதன் மூலமோ மூளையில் டோபமைனின் அளவை அதிகரிக்கும்படி வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. மோட்டார் அல்லாத நிலையில் ஆரம்பகால சிகிச்சையானது மோட்டார் அறிகுறிகளின் தொடக்கத்தைத் தாமதப்படுத்தலாம். அதன் மூலம் வாழ்க்கைத் தரத்தை நீட்டிக்கும் என்று ஆய்வுகள் காட்டுகின்றன.
பார்கின்சன் நோய்க்கு மிகவும் பயனுள்ள சிகிச்சை லெவோடோபா ஆகும். இது மூளையில் டோபமைனாக மாற்றப்படுகிறது. இருப்பினும், லெவோடோபாவுடன் நீண்ட கால சிகிச்சையானது விரும்பத்தகாத பக்க விளைவுகளுக்கு வழிவகுக்கும் என்பதால் (ஒவ்வொரு டோஸுக்கும் சுருக்கமான பதில், வலிமிகுந்த பிடிப்புகள் மற்றும் விருப்பமில்லாத இயக்கங்கள்), மோட்டார் செயலிழப்பு மிகவும் கடுமையானதாக இருக்கும் வரை அதன் பயன்பாடு பெரும்பாலும் தாமதமாகும். லெவோடோபா சிகிச்சை அடிக்கடி கார்பிடோபாவுடன் (சினிமெட்) பரிந்துரைக்கப்படுகிறது, இது லெவோடோபா மூளையை பாதுகாப்பாக அடைவதை உறுதி செய்கிறது. கார்பிடோபாவுடன் செய்யப்படும் இணை சிகிச்சையானது குறைந்த லெவோடோபா அளவை அனுமதிக்கிறது. இதனால் பக்க விளைவுகள் குறையும்.
பார்கின்சன் நோயின் ஆரம்ப கட்டங்களில், டோபமைனின் (டோபமைன் அகோனிஸ்டுகள்) செயல்பாட்டைப் பிரதிபலிக்கும் பொருட்கள் மற்றும் டோபமைனின் முறிவைக் குறைக்கும் பொருட்கள் (மோனோஅமைன் ஆக்சிடேஸ் வகை B (MAO-B) தடுப்பான்கள்) மோட்டார் அறிகுறிகளைப் போக்குவதில் மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும். இந்தத் தயாரிப்புகளின் விரும்பத்தகாத பக்க விளைவுகள் மிகவும் பொதுவானவை, உடல் திசுக்களில் திரவம், திரட்சியால் ஏற்படும் வீக்கம், தூக்கம், மலச்சிக்கல், தலைச்சுற்றல், பிரமைகள், குமட்டல் ஆகியவை அவற்றில் அடங்கும்.
முற்றிய, கிட்டத்தட்ட நிர்வகிக்க முடியாத மோட்டார் அறிகுறிகளைக் கொண்ட சில நபர்களுக்கு, அறுவை சிகிச்சை ஒரு விருப்பமாக இருக்கலாம். ஆழ்ந்த மூளை தூண்டுதலில் (டிபிஎஸ்), அறுவை சிகிச்சை நிபுணர் இயக்கத்தில் ஈடுபடும் மூளையின் பகுதிகளைத் தூண்டுவதற்கு மின்முனைகளை பொருத்துகிறார். மற்றொரு வகை அறுவை சிகிச்சையில், பார்கின்சன் அறிகுறிகளை ஏற்படுத்தும் மூளையில் உள்ள குறிப்பிட்ட பகுதிகள் அழிக்கப்படுகின்றன.
ஸ்டெம் செல்களிலிருந்து பெறப்பட்ட டோபமைன்-உற்பத்தி செய்யும் செல்களைப் பயன்படுத்துவது என்பது ஆராயப்பட்ட ஒரு மாற்று அணுகுமுறை ஆகும். ஸ்டெம் செல் சிகிச்சையானது பெரும் ஆற்றலைக் கொண்டிருந்தாலும், பார்கின்சன் நோய்க்கான சிகிச்சையில் இத்தகைய செல்கள் சிகிச்சை மதிப்புடையதாக மாறுவதற்கு முன் கூடுதல் ஆராய்ச்சி தேவைப்படுகிறது. மருந்து மற்றும் அறுவை சிகிச்சைக்கு கூடுதலாக, பொதுவான வாழ்க்கைமுறை மாற்றங்கள் (ஓய்வு மற்றும் உடற்பயிற்சி), உடல் சிகிச்சை, தொழில் சிகிச்சை, பேச்சு சிகிச்சை ஆகியவை பயனுள்ளதாக இருக்கும்.
பார்கின்சன் நோய் மெதுவாக முன்னேறினாலும், அது இறுதியில் சமூக ஈடுபாடுகள், வேலை, அடிப்படை நடைமுறைகள் வரை வாழ்க்கையின் ஒவ்வோர் அம்சத்தையும் பாதிக்கும். சுதந்திரத்தைப் படிப்படியாக இழப்பதை ஏற்றுக்கொள்வது கடினம். நோயைப் பற்றி நன்கு அறிந்திருப்பது, எதிர்காலம் பற்றிய கவலையைக் குறைக்கும்.
பல ஆதரவு குழுக்கள் பார்கின்சன் நோயால் பாதிக்கப்பட்ட நபர்களுக்கும் அவர்களின் குடும்பங்களுக்கும் இந்தக் கோளாறை எவ்வாறு சமாளிப்பது என்பது குறித்த மதிப்புமிக்க தகவல்களை வழங்குகின்றன. உள்ளூர் குழுக்களால் உணர்ச்சிபூர்வமான ஆதரவையும் அனுபவமிக்க மருத்துவர்கள், சிகிச்சையாளர்கள் மற்றும் தொடர்புடைய தகவல்களை எங்கே கண்டுபிடிப்பது என்பதற்கான ஆலோசனைகளையும் வழங்க முடியும். நோய் முற்றுவதைக் கண்காணிக்கவும், மிக உயர்ந்த வாழ்க்கைத் தரத்தை பராமரிக்க சிகிச்சை முறைகளை சரிசெய்யவும் மருத்துவ நிபுணர்களுடன் நெருங்கிய தொடர்பில் இருப்பதும் மிகவும் முக்கியம்.
பார்கின்சன் நோயால் பாதிக்கப்படும் பெரும்பாலான மக்கள் 60 வயது அல்லது அதற்கு மேற்பட்டவர்களே. ஒட்டுமொத்த ஆயுட்காலம் அதிகரித்து வருவதால், பார்கின்சன் நோயால் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் எண்ணிக்கையும் எதிர்காலத்தில் அதிகரிக்கும்.
Kauvery Hospital is globally known for its multidisciplinary services at all its Centers of Excellence, and for its comprehensive, Avant-Grade technology, especially in diagnostics and remedial care in heart diseases, transplantation, vascular and neurosciences medicine. Located in the heart of Trichy (Tennur, Royal Road and Alexandria Road (Cantonment), Chennai (Alwarpet & Vadapalani), Hosur, Salem, Tirunelveli and Bengaluru, the hospital also renders adult and pediatric trauma care.
Chennai Alwarpet – 044 4000 6000 • Chennai Vadapalani – 044 4000 6000 • Trichy – Cantonment – 0431 4077777 • Trichy – Heartcity – 0431 4003500 • Trichy – Tennur – 0431 4022555 • Hosur – 04344 272727 • Salem – 0427 2677777 • Tirunelveli – 0462 4006000 • Bengaluru – 080 6801 6801c
